Ks. VIII Zajazd w. 20-50 Opis muzyki wieczoru

Zaczął ją puszczyk, jęcząc na poddaszu dworu;

Szepnęły wiotkim skrzydłem nietoperze, lecą

Pod dom, gdzie szyby okien, twarze ludzi świecą;

Bliżej zaś nietoperzów siostrzyczki, ćmy, rojem

Wiją się przywabione białym kobiet strojem;

25

Mianowicie przykrzą się Zosi, bijąc w lice

I w jasne oczki, które biorą za dwie świéce.

Na powietrzu owadów wielki krąg się zbiera,

Kręci się, grając jako harmoniki sfera;

Ucho Zosi rozróżnia wśród tysiąca gwarów

30

Akord muszek i półton fałszywy komarów.

W polu koncert wieczorny ledwie jest zaczęty;

Właśnie muzycy kończą stroić instrumenty.

Już trzykroć wrzasnął derkacz, pierwszy skrzypak łąki,

Już mu z dala wtórują z bagien basem bąki,

35

Już bekasy, do góry porwawszy się, wiją

I bekając raz po raz, jak w bębenki biją.

Na finał szmerów muszych i ptaszęcej wrzawy

Odezwały się chórem podwójnym dwa stawy:

Jako zaklęte w górach kaukaskich jeziora

40

Milczące przez dzień cały, grające z wieczora.

Jeden staw, co toń jasną i brzeg miał piaszczysty,

Modrą piersią jęk wydał cichy, uroczysty;

Drugi staw, z dnem błotnistym i gardzielem mętnym,

Odpowiedział mu krzykiem żałośnie namiętnym:

45

W obu stawach piały żab niezliczone hordy,

Oba chóry zgodzone w dwa wielkie akordy.

Ten fortissimo zabrzmiał, tamten nuci z cicha;

Ten zdaje się wyrzekać, tamten tylko wzdycha:

Tak dwa stawy gadały do siebie przez pola

50

Jak grające na przemian dwie arfy Eola.